De blauwe reiger is boos. Illustratie van Medy Oberendorff. 
​
Houtduiven en ortolanen
Er vloog laatst een houtduif tegen ons keukenraam. In één klap dood. Weggooien is zonde, dacht ik. Ik heb hem opgeraapt, geplukt en in de oven gedaan. Ik moet je zeggen: het was heerlijk. En een hele ervaring - leven van het wild om ons heen. 

Het is niet iets wat ik normaal gesproken doe. Er vliegt ook niet elke dag een vogel tegen mijn raam. Maar er worden wél jaarlijks 400.000 houtduiven geschoten. Wat daarmee gebeurt? Niets. Onderhoud - heet het. Opruimen van teveel. Als we die duiven nu eens naar de mensen brengen... dat scheelt dan weer een heleboel kippen op het bord. 

De smaak van reiger - het is een wonderlijk boek over een wereldwijd cultuurfenomeen. Het gaat niet over de vogels die 'gewoon' voor ons zijn om te eten. Kip, kalkoen, gans, eend. In dit boek gaat het om vogels waarvan je het niet verwacht. De aalscholver bijvoorbeeld, of de jan-van-gent als kerstdiner. Het gaat ook om tradities die te zot voor woorden zijn. Sommige allang verboden, godzijdank, al houdt niet iedereen zich eraan. De ortolaan bijvoorbeeld:  
​
Ben ik bij een sekte beland? Een zeer geheime bijeenkomst? Zit iedereen hier met een zeer zware verkoudheid te stomen boven een kom met heet water? Wat is dit in hemelsnaam?
   
Dat zou de eerste indrukken kunnen zijn als je ziet hoe mensen aan een rijk gedekte tafel waaraan duidelijk al goed is gegeten, met een servet van vijf sterren formaat en van het fijnste damast over hun hoofd zitten. Het ritueel: hier likt men aan het achterwerk van een piepklein vogeltje dat men, tussen duim en wijsvinger bij het kopje uit een gloeiend heet ovenschaaltje heeft getild. Ondersteund door de wijsvinger, brengt men de delicatesse voorzichtig naar de mond. Gulzig tuiten de lippen om het achterste van het vogeltje. Men koestert hem tegen de wang, snuift, likt. Er wordt geen woord gesproken.
​
Door Chris van Eck, over het eten van de ortolaan
Uit: De smaak van reiger, 2020, Uitgeverij Müller

Van noodzaak tot traditie
De smaak van reiger is een avontuurlijk boek. Het neemt je mee op reis, naar culturen ver van hier en naar tradities van om de hoek. Het vertelt over de achtergronden van het eten van o zo bijzondere vogels. Vaak begon het uit noodzaak - want er moet gegeten worden. En evolueerde het tot een lekkernij - want je moet er toch het beste van maken.  

Vogels en eigenaardigheden
De achttien verhalen zijn geschreven door negen auteurs, van allerlei komaf: journalisten, kunstenaars, onderzoekers en één uitgever. Allen hebben één ding gemeen: een voorliefde voor vogels en eigenaardigheden.  

Bij elk verhaal zit een illustratie van niemand minder dan Medy Oberendorff, met haar onwaarschijnlijke precisie weet zij elke vogel karakter te geven. De opmaak van het boek is van Karen Polder - onze sterontwerper.  

​​8 oktober in de winkel
De smaak van reiger
ISBN: 9789081388764
​Prijs: €19,95
Formaat: 17,5 x 13,5 x 1,7 cm
184 pagina’s
271 gram
Samensteller: Peter Müller
Met bijdragen van Bert Keizer, Chris van Eck, Koos Dijksterhuis, Kees Moeliker, Perry Moree, Peter Müller, Rolf van de Pavert, Robin Shillcock en Jelle Reumer.


​Met vriendelijke vogelgroet,
Peter Müller. 
​
​Oja, en als je vragen hebt: mail me of bel me.

De smaak van Reiger in de media


TROUW, 2 november 2020

​EEN REIGER OF ZWAAM OP JE BIRD. IS DAT ERG? NIET PER SE, ZEGT VOGELLIEFHEBBER PETER MULLER. 

“Voor de duidelijkheid: het is geen kookboek”, zegt Müller.
Hij wil de jacht op wilde vogels absoluut niet aanwakkeren. “Maar als een vogel toch al dood is, bijvoorbeeld omdat hij is aangereden of afgeschoten om een gewas te beschermen, waarom zou je hem dan niet opeten? Elke toch al dode zwaan op je bord scheelt weer een paar plofkippen.”

Foto
"Stillevens getuigen van deze vroegere culinaire mores. Zo bestaat er een prachtig schilderij van Frans Snyders (1579-1657) uit de collectie van de Hermitage in Sint-Petersburg. Op het doek uit circa 1636 zie je een kok die behalve over blauwe reiger ook beschikt over roerdomp, pauw, fazant, patrijs, korhaan, regenwulp, watersnip, veldleeuwerik, zanglijster, vink, goudvink en sijs."

​Sander Becker in Trouw

​​
​
Foto
Radio 1 programma Vroege Vogels wilde meer weten over het eten van onze gevleugelde vrienden. Luister naar het leuke gesprek van zondag 11 oktober. Het fragment start op 1:42:52.
Vogelbescherming, 8 oktober 2020
​
​Wat is de meest bizarre schotel de voorbij komt?
​“Is het bizar genoeg om ruim 500 kleine alken in een balg van zeehondenhuid - de balg is de zeehond - waarin het vet is blijven zitten, aan te stampen, dan de huid goed dicht te naaien, vervolgens een half jaar onder zware stenen te laten fermenteren, op te graven, de huid open te snijden en communaal de gegiste resten uit te zuigen, op te slurpen en tussen de tanden te vermalen??? U kunt u zich voorstellen dat dit eten het gerecht uit de hel genoemd wordt.”

Lees het hele interview met Peter Müller hier >>

Waar je Müller meestal vindt


Uitgeverij Müller
Laan van Meerdervoort 105
2517 AT Den Haag
+31 630 472 127
+31 70 346 10 46
peter[at]uitgeverijmuller.nl

​
Website created by Hannah de Groot